18 juni: Radium Hot Springs.

Vanochtend worden we gewekt met fantastisch nieuws van het thuisfront: Onze studente is vanaf nu werkzoekende. Proficiat Misjke! Dus als iemand een super enthousiaste sociaal werker zoekt, kan die hieronder reageren :)

Na een lekker ontbijt, tanken, inkopen doen en bezoek aan Visitor Center is het toch al weer 10:45 u. Hoog tijd dus om Kootenay Park in te rijden. Volgens de dame van het VC moeten we niet te lang wachten met wandelen, want vanmiddag komen buien.
Plan is om naar Dog Lake te wandelen. Een 5,2 km lange tocht zonder veel niveauverschil en zo'n 1,5 u durend.

Juist voorbij het tolhokje zien we al een groepje bighornsheep langs de weg staan.

We parkeren de auto net achter de Sinclaircanyon en wandelen dan een stukje tussen de hoog op torende rotsen door. Na deze korte tussenstop gaat het een paar kilometer verder tot aan de hot springs. Hier zijn we 4 jaar geleden komen badderen in het lekker warme water (39°) en Annette en ik zijn van plan om dat vanavond weer te komen doen.

Zelf hebben we de meeste stops langs Hwy 93 al gedaan, maar voor pa & ma is alles nieuw. Daarom stoppen we weer op de top van de Vermillion Pass waar we een mooi uitzicht hebben op de gelijknamige rivier en achterliggende bergen. Door de dreigende regenwolken echter lang niet zo mooi als destijds bij stralende zonneschijn.

We rijden nu verder richting startpunt van' de wandeling, maar zien nu al dat we het niet lang meer droog gaan houden.

Aan de afslag naar Settlers Road besluit ik deze stoffige weg in te rijden. Nauwelijks in de bocht klinkt vanaf de achterbank 'beer'. Vol in de remmen, maar nog voor ik de camera vast heb, loopt de grote zwarte beer het bos in. We proberen hem te volgen maar hij blijft moeilijk zichtbaar. Omdat de dirtroad in het begin parallel aan de Hwy loopt is het bos hier redelijk smal, en de beer loopt aan de kant van de Hwy. Dus zit er niks anders op dan om te keren en terug de Hwy op te rijden in de richting van waar we gekomen zijn. Verderop dan over de volle streep omkeren en stapvoets, met de vier pinkers op, met twee wielen in de berm rijden. Als ik thuis zulke toeren uithaal mag ik terug naar de rijschool...
Maar het loont! Plots zien we de beer tussen de bomen tevoorschijn komen. Terwijl we ons met 3 concentreren op het prachtige beest, heeft Annette de geweldige ingeving om ook eens naar voor te kijken. Komt me daar toch niet een cub (vermoedelijk van vorig jaar) aan de andere kant van de weg uit het bos! Blijkt dat 'onze' beer dus een berin is en dat zij het pad aan het effenen is voor de kleine. Deze laatste huppelt ondertussen de brede snelweg over. Nadat de kleine ons beneden in de berm gepasseerd is rijden we verder.

Nog geen twee kilometer verder staat een auto langs de kant. Het zal toch niet waar zijn zeker? Yepyep, hier staat weer een beer te grazen! We moeten stillekesaan beginnen opschrijven hoeveel we er al gezien hebben dit jaar: 8 stuks op 3 van de 5 dagen dat we in Canada zijn! De 3 auto's achter ons zetten zich ook aan de kant en er wordt druk gefotografeerd.

Na de nodige foto's te hebben gemaakt en we een nijdige vrachtwagenbestuurder wild toeterend hebben horen langsrijden, vervolgen we onze tocht naar Dog Lake. Maar nog eer we daar zijn gaan de hemelsluizen wagenwijd open. Niks wandelen dus. Na nog een tijdje door de stromende regen te rijden, besluiten we dat het geen zin heeft om nog verder te gaan; we zien immers totaal niks meer van het landschap.

Wanneer we opnieuw ter hoogte van de hot springs zijn blijkt hier nog geen drup regen te zijn gevallen, en aangekomen in Radium komt de zon zelfs voorzichtig piepen. Het is trouwens erg benauwd weer.
In het VC had de dame ook nog enkele korte wandelingen aan de Redstreak Campground voorgesteld: de Redstreak Restoration Interpretive Trail en de Redstreak Loop Trail.
De eerste blijkt volle 800 meter lang te zijn en is een soort bosleerpad met geregeld uitleg over het hoe en waarom men bossen moedwillig en 'gecontroleerd' in brand steekt. Fijne wandeling waar we bovendien iets hebben bijgeleerd.
De tweede trail is 2,2 km lang en volgens Annette met weinig hoogteverschil. Dus laten pa & ma hun wandelstokken in de auto liggen. Ik heb het al vaker gezegd: geloof nooit een vrouw wanneer het om een wegbeschrijving of voorspelling gaat ;). Het pad vertrekt al licht bergop en wordt steeds steiler. Het blijft bergop lopen tot op de helft, waar we dan wel getrakteerd worden op een mooi uitzicht over de vallei. Maar 'weinig of geen niveauverschil' heeft voor ons toch een andere betekenis dan voor Annette. We worden ondertussen ook nog eens goed 'genaaid' door de talrijke muggen. Annette probeert één en ander goed te maken door ons straffe 'Deet' te geven zodat deze vampieren ons met rust laten.

Maar goed, nat bezweet komen we weer beneden bij de auto en ondertussen is het 15:15 u geworden. Geen 300 meter op de terugweg zien we vlak achter een bocht een stofwolk aan de linkerkant en een Bighornsheep aan de rechterkant van de weg. Boven aan de steile helling staan nog 8 van zijn maten te overwegen of ze ook naar beneden komen, hetgeen ze na een tijdje dan ook doen. Stof alsof een vrachtwagen over een veldweg is voorbijgereden. Het duidelijke bewijs dat de natuur snakt naar de aangekondigde regen (werd ons aan het ontbijt verteld).

Hierna rijden we naar de reusachtige houtzagerij, waar genoeg hout ligt opgeslagen om heel Maaseik 50 jaar lang warm te houden: hectaren en hectaren hoog opgestapelde boomstammen.

En dan is het tijd voor een... lekkere crème. Terwijl we die buiten aan de goedbezochte 'crèmerie' onder een balkon zitten op te likken, valt de eerste regen in het dorp. Net niet genoeg om de grond nat te maken en nog geen half uur later schijnt de zon weer volop.

Terwijl ma zich met de was bezig houdt gaan Annette en ik zoals gezegd ons onderdompelen in het heerlijk warme bronwater. Na 45 minuten weken in 39°, probeer ik voorzichtig de 'cool pool' waar het water 29° heeft. Dat lijkt nu net boven het vriespunt en dus geraak ik niet verder dan mijn enkels.

19:45 u is het tijd voor het avondeten in... 'The Old Salzburg Restaurant'. Volledig Oostenrijkse inrichting en dito menu. Zelfs de muziek is aangepast. Van de diensters spreekt echter niemand een woord Duits.
Ons aller Hans zijn woorden indachtig - Trink Stiegl Bier damit es Morgen wieder Schönwetter gibt - bestellen we ons onmiddellijk een 'Halbe' Stiegl. De lamsbout is heerlijk en, na voor de zekerheid nog een 'Halbe' gedronken te hebben, sluiten we de dag af.

Met het weer hebben we al bij al geluk gehad. Temperatuur tijdens het rijden door de regen was 11°, in Radium was het zo'n 18° maar voelde het veel warmer aan.
Alles bij elkaar 117 km gereden. De auto heeft een gemiddeld verbruik van 8,3 liter, hetgeen ons reuze mee valt, zeker wanneer je weet dat een liter benzine hier € 0.91 kost.

Morgen gaan we naar Anneke & Carmelo in Canmore. Waarschijnlijk rijden we een stukje (kleine 107 km) om via Golden, zo kunnen we nog een deel van Yoho N.P. meenemen.