Was het in de vroege ochtend nog zonnig, nadat we klaar zijn met ontbijten begint het te regenen.
Tegen 10:15 is weer alles in de auto gepropt en kunnen we vertrekken.
De eerste 60 km rijden we terug zoals we gekomen zijn. Nu zien we het landschap 'aan de andere kant', en het blijft even mooi: aan de ene kant glooiende heuvels met grasland en een enkele loofboom, aan de andere zijde de bergen met hun wolkenkransen. Hier en daar zien we toch nog een hert grazen. Het is trouwens al weer droog maar wel zwaarbewolkt.
Bij Pincher Creek rijden we de highway 3 op, en vanaf nu is het nieuw tot in Radium. We zijn hier in het gebied van de windmolens: 100-den turbines staan op de omliggende heuvels.
Bij het naderen van Crowsnest begint het weer te regenen. Net hier is een 'Point of Interest': het kerkhof van de mijnslachtoffers. In 1903 is hier een reusachtig stuk van de berg naar beneden gekomen. Een deel van het mijndorpje 'Frank' werd onder een gigantische hoop rotsen bedolven; 1 km breed, 450 meter lang en 150 (!) meter hoog. Deze massa stenen ligt er nu trouwens nog en de Hwy en een spoorweg lopen er doorheen. Indrukwekkend.
Vanwege de regen rijden we echter verder.
Via de Crowsnestpass gaat het naar de volgende bezienswaardigheid: Sparwood. Dit is een reusachtig koolmijngebied dat de dag van vandaag 80% van de totaal kolen, gedolven in Canada oplevert. Het overgrote deel wordt gebruikt voor het vervaardigen van staal. De kolen worden echter bovengronds gewonnen (zoals de enorme bruinkoolmijnen in Duitsland). Er hangt een hele geschiedenis aan vast, maar aangezien ik geen leraar ben, moeten jullie bij interesse hier maar eens op klikken. Erg uitgebreid, maar best interessant.
Vlak naar de Hwy staat trouwens, wat zij hier noemen, 'de grootste truck ter wereld'. Zou best wel eens kunnen want hij kan 350 ton kolen per keer vervoeren.
De rit gaat verder naar Fernie, een ski-oord met het hoogste bergskistation van Noord-Amerika. Het lijkt wel of ze hier in de streek van alles het hoogste, grootste en langste hebben ;)
Het is ondertussen flink opgeklaard en de zon schijnt uitbundig. Was het in Sparwoord - dat slechts een 30 km hier vandaan ligt - nog maar 12°C, hier is het al 21°C. Dus zelfs het weer werkt met extremen.
In Fernie lopen we bij Boston Pizza binnen en bestellen ons daar een large 'Royal'-pizza voor ons vier. Met wat soep en een salade daarbij, meer dan genoeg. En het was nog lekker ook, vond zelfs onze anti pizzaman.
Om twee uur beginnen we aan onze laatste 220 km. Het deel van Waterton naar Fernie kregen we een heel afwisselend landschap voorgeschoteld: de prairie en heuvels met wijdse uitzichten, dan een stuk dat ons sterk aan het Zwarte Woud deed denken om dan tussen de hoge bergen te eindigen.
Nu is het ietwat eentoniger, weinig uitzichten en enkel bossen tegen de flanken van de bergen en heuvels. Ook nog weinig POI's en de laatste 100 km een afwisseling van (hevige) buien en zonnige perioden.
Het is dan ook pas 17:15u wanneer we in het warme (24°) Radium Hot Springs aankomen. Inchecken, auto uitladen en alles naar de mooie kamer slepen.
Weerbericht heeft de oplettende lezer al gezien en in totaal 398 km gereden.
Seffes effe door het dorp en iets eten.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten