Na het ontbijt gaan we op zoek naar de General Store om ons te bevoorraden voor een picknick deze namiddag. Aanvankelijk hadden we gedacht een uitstap naar Montana in de V.S. te maken, maar een blik op de weersverwachting voor vandaag leert ons dat we daar beter weg blijven.
Dus worden de plannen omgegooid en gaan we een wandeling naar de Bertha Falls en het Bertha Lake maken. Volgens de folder hier, een trip van 10,4 km met een hoogteverschil van 500 meter, doenbaar in 4,5 uur.
Om 10:45 u vertrekken we vol goede moed vanaf de parkeerplaats. Omdat we onze twijfels hebben over de Canadese afstanden, zet ik nog een de SportsTracker aan, zo weten we bijna exact hoeveel we gelopen hebben.
Voor ons loopt een grote groep lawaaierige jongeren en dus is de kans op het zien van enige wild zo goed als nihil.
Net als gisteren op de Bear's Hump hebben we een fantastisch uitzicht over het meer. Langs weerszijden van het pad staan tientallen bloemsoorten in volle bloei. Hier kan ik mijn hart ophalen in het fotografen van al deze pracht, maar geen paniek, ik zal al deze foto's (nog) niet uploaden ;)
Nog voor we aan de watervallen komen, zien we al verschillende mensen terugkeren naar de parkeerplaats en we vragen ons af of we niet wat laat zijn gestart. Later zal blijken dat deze niet tot aan het Lake zijn gewandeld, maar enkel tot aan de eerste waterval.
Onder hen ook een grote groep, gekleed in traditionele kledij die ons doet denken aan Amish. Wanneer één van de laatsten van deze groep ons vriendelijk vraagt waar we vandaan komen, geraken we in een aangenaam gesprek. Zij blijken Hutterieten te zijn, een geloofsgemeenschap die nauw verwant is aan de Amish, dus we zaten er niet ver naast. Nadat we wat spontane uitleg hebben gekregen over hun levenswijze, nemen we afscheid en wandelen verder richting waterval.
Na een fotoshoot op een uitkijkpunt lopen pa & ma wat op ons uit (fotokes van bloemen nemen vordert wat tijd) en wanneer we aan een splitsing komen waar de groep jongeren - gelukkig - naar links zijn gegaan, hopen we maar dat zij rechtdoor zijn gelopen. Gelukkig komen we een ouder stel tegen waar we dus aan vragen of zij enkele leeftijdsgenoten zijn tegen gekomen. We zijn opgelucht te horen dat dit het geval is, maar nu kunnen ze nog wat verder uitlopen omdat wij met deze mensen blijven praten. Het valt ons weer positief op hoe gemoedelijk en vriendelijk iedereen hier is.
Juist voor de waterval halen we hen weer in en kunnen samen tot de vaststelling komen dat we nog 2,8 km en op de 300 hoogtemeters te overwinnen hebben. Waren we vanochtend een beetje teleurgesteld in het sombere en frisse weer, nu zijn we blij dat het niet te warm is. Zweten doen we allemaal en het is zeker geen 'luie zweet is rap gereed'! We zijn zowat de enigen die nog naar boven lopen/kruipen. Er komen ons wel nog zes anderen tegen, maar eigenlijk hebben vier daarvan gefoefeld want ze zitten elk op een paard.
Om 13:10 u zijn we, na iets meer dan 6 km geklommen te hebben, eindelijk aan Bertha Lake. Moederziel alleen, maar daar zijn we helemaal niet rouwig om. Wat een rust heerst hier. Alleen jammer dat er nergens een bank of tafel te vinden is om aan te eten. De zoektocht hiernaar levert ons een kleine kilometer extra op.
Uiteindelijk nestelen we ons aan de opstap van een houten brug en verorberen hier onze inkopen van eerder deze ochtend. Klimmen maakt écht hongerig
Tegen 14:10 u is het hoog tijd om de afdaling aan te vangen. Er waait ons ondertussen een ijskoude wind tegemoet. We komen nog een vijftal andere moedige klimmers tegen, wat het totaal aantal bezoekers van het meer vandaag op 10 brengt.
Hoe verder we afdalen, hoe merkbaar warmer het wordt en dus kunnen de jassen weer uit. Het klaart ook steeds meer op en eigenlijk is het een beetje jammer dat dit nog niet het geval was toen we boven aan het meer zaten. Het zou allemaal nog stukken mooier hebben uitgezien. Maar we klagen niet en zijn al lang tevreden dat we het weer droog hebben gehouden.
Om 16:00 u zijn we weer aan de auto en hebben de afdaling dus 35 minuten sneller afgelegd dan de beklimming. Sports Tracker leert ons dat het traject (incl. de zoektocht naar een bank) 12,14 km lang is. Het enige wild dat we gezien hebben is één eekhoorntje. Effectieve klim/afdaaltijd is 4u15, nog een kwartier sneller dan aangegeven over een afstand die ook nog eens een dik 2 kilometer langer is. Ik ken er twee die recht hebben om trots te zijn!
Hier beneden is het 14° die echt warm aanvoelen, dus boven zal het hooguit de helft daarvan zijn geweest. Niet voor niks dat Annette daar blauwe nagels had.
Nu is het tijd om nog vlug naar de Red Rock Canyon te rijden. Volgens de boekskes en het ouder koppel dat we zijn tegen gekomen, een echte aanrader. De weg erheen is al een absolute aanrader. Je rijdt via de golvende prairie naar de eerste bergen van de Rockies. De canyon zelf is wel mooi, maar niet spectaculair (of is dat omdat we zo verwend zijn de laatste jaren?). De rotsen zijn rood door het aanwezige ijzererts en, zeker waar ze nat zijn, lijkt het alsof er ganse vaten rode betonverf over gegooid werd. De wandelronde langs weerszijden van de canyon is iets van 1,5 km en daar zijn we geen van allen rouwig om; onze inspanning van Bertha Lake begint zich te laten voelen in de beentjes.
Op de parking horen we een bekend geluid: prairiehondjes die elkaar waarschuwen voor onraad. En plots zien we ze overal op de parking en op de terugweg. Als toemaatje loopt er ook nog een hertje in de berm te grazen.
Het is 18 u, onze magen beginnen stillekes aan weer te protesteren en dus besluiten we om rechtstreeks naar het restaurant te rijden om de honger (en dorst) te stillen.
En dit is tevens de afsluiter van weer een mooie dag (ondanks de inspanningen) rustgevende vakantie.
Het is dus tot een stuk in de namiddag zwaar bewolkt geweest, maar tegen de avond is het helemaal opgeklaard. We hebben verwaarloosbare 40 km gereden.
Morgen gaat het echt naar Montana, want de weersverwachtingen zijn goed.
De foto's van gisteren zijn ondertussen ook bit per bit de oceaan overgevaren. Geen idee wanneer die van vandaag te bekijken zijn.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten