Buiten is het zwaar bewolkt en het duurt dan ook niet lang of het begint te regenen.
Aangezien de Glacier Suites Inn zelf geen restaurant (en dus geen ontbijt) heeft, zullen we op verplaatsing moeten gaan eten. Om 08:15 zitten we aan tafel met zicht op het meer te genieten van een heerlijk ontbijt.
Hierna, het is inmiddels droog, kuieren we nog even langs het meer en door enkele straten. Echt veel is hier nog niet te beleven en dus maken we ons klaar om naar het Cameron Lake te rijden. Dit meer ligt op zo'n 16 km van het dorp, tussen de bergen. De weg erheen - de Akamina Pass - slingert zich tussen de bergen omhoog.
Halfweg de pas hebben we 'prijs': links van de weg staat een zwarte beer (hoewel zijn vacht bruin is, maar hij heeft niet de bult van een grizzly) te grazen in de berm. Het beest trekt zich nauwelijks iets aan van de 3 stilstaande auto's, van waaruit druk wordt gefotografeerd, en steekt enkele keren de weg over. Wanneer we verder rijden, staat een paar honderd meter verder een tweede exemplaar.
Na dit uitermate 'leuk' oponthoud gaat het verder tot aan het eindpunt: de parking aan Cameron Lake. Volgens de boekskes zou je hier rond het meer kunnen wandelen, een tocht van zo'n 10 km. Ter plaatse blijkt echter dat je slechts 1,5 km langs het meer kunt en dat je dan weer mag omkeren. Er loopt wel een pad over restanten van een lawine, maar dat zou veel te gevaarlijk zijn. Bovendien hebben de beren daar hun fourage-gebied en worden ze beschermd tegen nieuwsgierige mensen.
Het zal dus een wandeling van 3 km worden, hoewel we weer de indruk hebben dat de afstanden in Canada enigszins worden onderschat. Het is een mooie wandeling maar ook niet meer dan dat (foei, wat zijn we verwend). Terug gekomen aan de parking, doen we nog een korte trip naar Akamina Lake, heen en terug iets van 1 km.
Het is ondertussen 13:15 u en we besluiten via dezelfde weg (gaat niet anders) terug te rijden naar Waterton Park. Deze keer zien we geen beren maar wel enkele dartelende herten aan de ingang van een parkeerplaats. Natuurlijk worden ook hier weer de nodige foto's gemaakt.
Aangekomen in Waterton Park is het nog veel te vroeg om op onze lauweren te rusten en dus stoppen we aan het info center, waar ook de wandeltocht naar de Bear's Hump begint. Binnen nog even gevraagd hoe lang die wandeling duurt en omdat men ons verzekert dat de heen- en terugtocht van 3 Km met een hoogteverschil van 225 meter een uur duurt, vangen we vol goede moed aan. Dat hoogteverschil is natuurlijk over een afstand van 1,5 km en met momenten gaat het best steil omhoog. Vooral het tweede deel valt tegen omdat daar trappen in het pad werden ingebouwd. Die trappen moeten echter door een reus zijn ontworpen, want aan sommige opstappen heb je een trapladder nodig om er op te geraken.
Maar onze inspanning, en chapeau voor onze senioren!, wordt rijkelijk beloond met een fantastisch zicht over de 3 Waterton Lakes (upper, Middle en Lower), de pairies aan de ene kant en de bergen aan de andere. Bovendien stelen tientallen chipmunks hier de show. Alleen jammer dat sommige mensen de beestjes voeren om hen dichtbij te krijgen (bij één iemand liep een beestje over de arm om ook maar uit de hand te kunnen eten).
Na de nodige tijd genomen te hebben beginnen we aan de afdaling en om 15:50 u is iedereen weer beneden. Ondertussen is de bewolking weer dikker geworden en begint het licht te druppelen.
Onze benenwagen heeft voor vandaag meer dan genoeg gepresteerd en dus rijden we naar Bison Paddock Loop. Hier loopt de enige - kleine - kudde bizons die Canada nog rijk is. Eigenlijk is het een beetje 'Beekse Bergen' want je kunt een rondje rijden in een omheind gebied. We hebben twee jaar geleden wel genoeg bizons gezien in Yellowstone Park, maar vinden het toch nog eens tof om ze nog eens te zien. Maar dat valt een beetje tegen: 1 ganse bizon krijgen we redelijk snel en van dichtbij te zien, maar dan duurt het een tijd eer we nog eens een groepje van 13 stuks in de verte zien liggen. And that's it.
16:45 u rijden we terug het dorp in en gaan het majestueuze Prince of Wales Hotel eens van dichtbij bekijken. Vanuit de lounge heb je hier een prachtig zicht over het Upper Waterton Lake. Voor de hightea zijn we net te laat, maar de frisse Big Rock Traditional pint die ze ons voorzetten smaakt heerlijk. En tegen alle verwachting in nog goedkoper dan in het dorp! We verkeerden in de waan dat de prijzen hier de pan uit swingen, maar volgens de menukaart valt dat reuze mee.
Na deze verfrissing rijden we terug naar onze 'deluxe suite' voor een douche en daarna wordt de innerlijke mens versterkt.
Na het eten slaat de vermoeidheid toe, maar omdat het te vroeg is om onder de lakens te kruipen, maken we nog een rondje door het dorp.
Met het weer hebben we vandaag reuze geluk gehad: Na de vroege regen is het droog gebleven met geregeld zonnige momenten. Wel fris bij 9° op het middaguur, nadien toch wat warmer geworden.
59 km gereden.
Morgen een uitstapje naar de USA.
Posts
Ik ben aan het bijlezen... :D Maar vooral de foto's: wauw! En zo een lieve foto van bomma en bompa!
BeantwoordenVerwijderenGeniet ervan (groot)oudertjes!